Een bijzondere en afwisselende trektocht
Het is oktober 2021 en we zijn in de relatief onbekende uitlopers van de Catalaanse Pyreneeën om een voor ons nog onbekende tocht te verkennen.
Al in 2010 heeft Mireia Font vanCasa Leonardo in Senteradasamen met een vijftal andere herbergiers het initiatief genomen om een wandeltocht uit te zetten over de eeuwenoude herderspaden in dit gebied.
Inmiddels is dit intitiatief uitgegroeid tot een bijzondere, duurzame en afwisselende rondwandeling van 100 kilometer met bagagevervoer die steeds, na ongeveer 20 kilometer, bij één van de betrokken herbergen uitkomt.
Welkom in La Pobla de Segur
We gaan naar het startpunt van de tocht, het dorpje La Pobla de Segur. Hier ontmoeten we Nuria, een gastvrije duizendpoot die de ontvangst regelt, je van het station haalt als je met de trein uit Lleida komt, de marketing doet en de administratie van de tocht bijhoudt. Én degene die altijd de telefoon zal opnemen als je het centrale nummer belt (haar mobiele nummer;).
Voor de eerste accommodatie van de rondwandeling staan een aantal picknicktafels, we gaan er met z’n drieën aan eentje zitten. Laia, de eigenaresse van het kleine hotel Fonda Can Fasèrsia komt naar buiten, vraagt of we wat willen drinken en komt er daarna ook bij zitten. Dan geven beide dames een uitgebreide uitleg van de tocht die ze met z’n allen El Cinquè Llac hebben genoemd. Het vijfde meer. We zullen daar nu niet meer over vertellen. Het is leuker dat als je ooit zelf gaat, je het uit eerste hand meekrijgt.
We krijgen een uitgebreid routeboek overhandigd met daarin de gedetailleerde routebeschrijving en allerlei wetenswaardigheden over het gebied. Daarbij krijgen we een 1:25.000 kaart met de routes en halen we de GPX bestanden op van Wikiloc. De bewegwijzering is overigens ook prima in orde.
Onbekend en rustig
De volgende dag wandelen we na het ontbijt vanuit het hotel naar Peramea (19 km). Het gebied waar we lopen ligt tegen het hoge deel van de Pyreneeën aan. La Pobla de Segur ligt in de vallei op 600 meter hoogte en de meeste bergtoppen hier in de uitlopers zijn rond de 1.500 meter. In het noorden zien we de pieken van rond de 3.000 meter in het Parc Nacional d’Aigüestortes.
Het is er erg rustig. Onderweg komen we bijna niemand tegen. De keerzijde daarvan is wel dat de pittoreske dorpjes waar we doorheen komen ook niet echt zijn ingericht op wandelaars. Dat wil zeggen, geen of een zeer beperkt aantal barretjes voor een kop koffie. En soms een kleine lokale supermarkt met een lange sluitingstijd in de middag. Omdat we van herberg naar herberg gaan met het ontbijt en diner inbegrepen en we een heerlijke lunch bij ons hebben, is dat geen probleem.
Etappes kunnen worden ingekort
Onderhoud van paden en muren
Niet alle paden die de groep samenwerkende herbergiers wilden gebruiken voor de tocht waren even goed begaanbaar. Vele waren overwoekerd door planten of onbegaanbaar doordat de stenen muren op de hellingen waren ingestort.
Na een oproep in de omgeving worden de paden jaarlijks door een groot aantal vrijwilligers vrijgehouden van overmatige begroeiing. En worden de kilometers aan muren, steen voor steen, weer opgebouwd. Een proces waarbij vrijwilligers les krijgen van experts voor de juiste reconstructie van de droogstenen muren (Pedra Seca). Een ambacht daterend van ruim voor onze jaartelling in mediterrane gebieden.
Verantwoordelijk en duurzaam
Het magische element
In een gebied waar al sinds de prehistorie mensen leven zijn er vele legendes in omloop. Hierdoor heeft ook iedere etappe van deze wandeling wel een bijpassend verhaal. Zo lopen we over de Slapende Reuzin, via een bergrug over de ontmoetingsplaats van heksen, steken we een diep ravijn over met de Duivelsbrug en lopen we langs behekste Dolmen (hunebed).
Iedere etappe is anders en geeft weer een nieuwe kijk op het gebied. Het blijft bijzonder om in dit bergachtige gebied over dezelfde paden te lopen, waar in vroeger tijden wellicht al jagers/verzamelaars, nomaden met hun vee en de eerste boeren liepen. We worden er in ieder geval regelmatig aan herinnerd door de aanwezigheid van hunebedden, de ruïnes van herdershutten, boerderijen, kerken, kloosters en soms zelfs hele dorpen, als sporen uit het verleden.
Kleinschaligheid
Conclusie
De kennismaking met de tocht en de gastvrijheid van de samenwerkende herbergiers was een groot succes. De integrale en duurzame benadering van de tocht is bijzonder, dat hebben we nog niet eerder gezien. Het weer in oktober zat ook zeker mee. Iedere dag zon en toch niet te warm door de hoogte. De natuur was indrukwekkend en afwisselend. De etappes waren goed beschreven en prima te lopen. Dus wat ons betreft een echte aanrader.
Als je het leuk vindt om deze wandeltocht zelf ook te maken en je wilt weten of dat in een bepaalde periode mogelijk is? Vul dan de gegevens in voor een reisaanvraag en we bekijken de beschikbaarheid voor je. Wil je meer informatie kijk dan op de reispagina.
– klik op het ✈️ om de gehele trektocht in vogelvlucht te zien –
