Mijn eerste kennismaking met de Costa de la Luz was in 2009 en ik was verrast. Ik kende eigenlijk alleen de kust van de Middellandse Zee met veel hoogbouw, boulevards en bijbehorende drukte zoals aan de Costa del Sol of de Costa Blanca. Maar wat een verschil met deze plek.
Ruimte voor iedereen
Er zijn aan de Costa de la Luz maar weinig buitenlandse toeristen te vinden. Het is eerder een plek waar alleen Spanjaarden naartoe gaan. Er zijn uitzonderingen, want op sommige plaatsen, afhankelijk van de wind en de golven, lijkt het wel een hippie reservaat. Veel oude volkswagenbusjes en campers met kite- en golfsurfers, die langs het strand kamperen.
De Costa de la Luz loopt van Tarifa, het zuidelijkste puntje van Spanje, tot aan Portugal. Liggend aan de Atlantische Oceaan, met wisselende getijden, hoge golven, een lekker windje en helder water. De kust van het licht, de meeste zonuren van Europa en ook de zonsondergangen zijn er prachtig.
Er zijn een aantal bijzondere natuurparken aan deze kust die echt de moeite waard zijn. In het westen van de stad Cádiz ligt het Parque Nacional de Doñana. Een paradijs voor vogelspotters door de unieke combinatie van moerassen en duinen. En in het oosten de beboste bergen van het Parque Natural los Alcornocales (=kurkeiken).
Ook Richina is al jaren fan van het gebied en heeft er een aantal mooie plekken voor Luz Verde Yoga Retreats gevonden. Op een mooie finca bij Caños de Meca heeft ze in november 2019 nog een ontspannen yogaweek georganiseerd.
Zicht op Afrika
Zahora
Inmiddels zijn wij regelmatig te vinden in Zahora, een eenvoudig dorpje aan de zee zonder boulevard. Tien maanden per jaar is het er heerlijk rustig, precies wat we zoeken. We huren er meestal hetzelfde huisje waarbij we vanuit de tuin het brede strand oplopen, een stuk wandelen, een hapje eten bij een chiringuito en bij zonsondergang wat live muziek luisteren bij Ohana. 😊